بررسی دوربین کانن R7 از نگاه یک عکاس

دوربین کانن R7 هم مدل دیگری از دوربین‌های غیر فول فریم سری R کانن است که همراه با R10 به بازار معرفی شد. اما یک فرق اساسی بین این دو دوربین عکاسی است. کانن در مدل R10 از یک حسگر با رزولوشن آشنای 24 مگاپیکسل استفاده کرد و بدنه‌ای نسبتا ضعیف و کوچک را با آن همراه کرد تا برای کاربران تازه‌کار کاربرد داشته باشد. اما درباره R7 با یک بدنه قوی و سنگین و البته یک حسگر با رزولوشن بالا طرف هستیم که می‌تواند با سرعت فوق‌العاده‌ای هم عکاسی کند.

در قلب این دوربین از حسگر 32.5MP APS-C CMOS استفاده شده است و برخلاف مدل ارزان قیمت R10، این حسگر روی یک لرزشگیر مکانیکی هم قرار گرفته است. براساس استاندارد‌های CIPA این حسگر می‌تواند تا 7 استاپ لرزشگیری انجام دهد.

در گزارش‌ها از دوربین جدید کانن R7 به عنوان The Performance King of APS-C نام برده شده است که تقریبا معادل پادشاه کارآیی در میان APS-C ها است. در این بررسی به شما می‌گویم که این لقب تا چه اندازه درست است.

بدنه دوربین عکاسی کانن R7

بدنه دوربین کانن R7، قطعا بالاتر از R10 است، اما به پای دوربین‌های دورقمی DSLR این شرکت مانند D90 نمی‌رسد. شاید بتوان آن را نسخه بدون آینه آخرین دوربین سه رقمی کانن یعنی 850D در نظر گرفت. اما روی همین بدنه برای اولین بار یک طراحی فوق‌العاده را می‌بینیم که احتمالا واکنش مثبت کاربران را به همراه خواهد داشت.

در پشت بدنه دوربین، نزدیک چشمی دوربین، یک دکمه چرخان می‌بینیم که در وسط آن هم دکمه جوئستیک قرار گرفته است. این دکمه چرخان در اغلب بدنه‌های دوربین‌ها به صورت افقی طراحی می‌شود. اما در این بدنه آن را روی سطح بدنه پشت می‌بینیم.

البته در مدل‌های DSLR کانن، اغلب دکمه چرخان را به این صورت دیده بودیم، اما جای آن به این خوبی که در بدنه کانن R7 می‌بینیم نبود.

مانند R10 در پشت کانن R7 هم یک دکمه چهار جهته قابل برنامه‌ریزی یا D-Pad می‌بینیم. به نظرم بهتر بود به جای D-Pad یک دکمه چرخان دیگر هم در پشت دوربین می‌دیدیم تا مانند دوربین‌های حرفه‌ای کانن، بتوانیم با سه دکمه چرخان، سه فاکتور نوردهی شاتر، دیافراگم و حساسیت را با هم کنترل کنیم.

باطری دوربین کانن R7 از نوع LP-E6NH هست که خیلی قوی‌تر از باطری R10 هست. این همان باتری است که کانن قبلا در R5 و R6 خودش هم استفاده کرده بود. این باطری روی این دوربین حدود 700 شات می‌زند که البته اگر حالت صرفه‌جویی آن را فعال کنید، می‌تواند تا 800 شات هم برسد.

خوشبختانه جای کارت، زیر درپوش باطری نیست و درپوش آن از کنار باز می‌شود. زیر درپوش هم نه یکی، بلکه دو اسلات کارت حافظه SD می‌بینیم که خبر خوبی است. عایق‌بندی این دوربین هم تقریبا شبیه به 90D است و از این لحاظ می‌توان آن را یک دوربین عکاسی و فیلمبرداری مقاوم در رده بدون آینه‌ها در نظر گرفت.

یک قابلیت خوب هم که در این دوربین وجود دارد، پوشش روی حسگر است. به این ترتیب که تا لنز روی دوربین باز می‌شود، پرده محافظ حسگر، به صورت خودکار روی آن را می‌پوشاند تا کمترین آلودگی به حسگر برسد. می‌دانیم که این مشکل مهمی در اغلب دوربین‌های بدون آینه است و عدم وجود پوشش روی حسگر باعث می‌شود تا حسگر دوربین‌های بدون آینه، بسیار زودتر از DSLR ها کثیف شود.

کیفیت عکس‌های کانن R7

کیفیت عکس‌های کانن R7 عالی است. نمونه تست‌هایی که از آن دیدم، بسیار قوی تر از دوربین‌های غیر فول فریم رقیب R7 است. احتمالا بخشی از این کیفیت به پردازشگر DIGIC X این دوربین برمی‌گردد که کانن از آن در R10 هم استفاده کرده است. اما بهرحال معماری این حسگر کاملا جدید است و خروجی محدوده داینامیک رنج آن بسیار گسترده است.

روی این حسگر یک لرزشگیر 7 استاپ قرار دارد. این لرزشگیر، خصوصا در هنگام کار با لنز‌های بلند عالی عمل می‌کند. فکرش را بکنید که می‌توانید با یک لنز 100-500mm زاویه دیدی برابر یک لنز 160-800mm داشته باشید و با چنین لرزشگیری، عکاسی با 800mm روی دست، کاملا راحت و شدنی است!

این حسگر یک قابلیت دیگر هم دارد که برای عکسی از منظره خیلی خوب عمل می‌کند. این قابلیت Auto Leveling نام دارد و می‌تواند زاویه کادر دوربین را به صورت خودکار صاف کند. یعنی وقتی کادر دوربین را اتفاقی کج نگه می‌دارید، می‌تواند “تا حد چند زاویه” حسگر را بچرخاند و زاویه آن کادر را صاف کند. من این قابلیت را در دوربین دیگری ندیده بودم و ایده فوق العاده‌ای محسوب می‌شود.

 کانن R7 یک دوربین عکاسی سریع

سرعت عکس‌برداری R7 و R10 یکی است. هر دوی آنها می‌توانند با شاتر مکانیکی خودشان، تا 15 فریم بر ثانیه عکس بگیرند. اما تفاوت مهم در اینجا رزولوشن است. طبیعتا 15 فریم بر ثانیه برای یک دوربین با 32 مگاپیکسل رزولوشن، خیلی قوی‌تر و کاربردی‌تر از 15 فریم شات 24 مگاپیکسلی است. ضمنا اگر روی حالت شاتر الکترونیکی قرار بگیرد، می‌تواند تا 30 فریم بر ثانیه هم عکاسی کند.

نکته مهم درباره سرعت بالای R7 کانن این است که عکاسی پی‌درپی با این سرعت، هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند. یعنی مثلا باعث تاریک شدن منظره‌یاب نمی‌شود یا لازم نیست از فرمت‌های خام فشرده‌تر استفاده کنید. اما مانند R10، اینجا هم مشکل رولینگ شاتر را داریم و احتمالا سوژه‌های خیلی پرسرعت، دچار کشیدگی می‌شوند.

سرعت بالای این دوربین، بستگی شدیدی به کارت حافظه‌ای دارد که از آن استفاده می‌کنید. به طوری که فرضا با یک کارت Sony Tough می‌توانید راحت تا 61 فریم پی‌درپی عکس بگیرید. اما مثلا با یک کارت پرسرعت Delkin که سرعت 250 مگابایت بر ثانیه دارد، بعد از 55 فریم متوقف می‌شود.

حتی خالی شدن بافر هم به سرعت کارت بستگی دارد. کارت Sony Tough در 8.5 ثانیه خالی می‌شود، اما برای کارت Delkin این زمان حدود 25 فریم طول می‌کشد. بنابراین اگر می‌خواید از R7 برای عکاسی سریع استفاده کنید، علاوه بر تکنولوژی پیشرفته دوربین به یک کارت حافظه خیلی سریع هم نیاز دارید.

فوکوس خودکار

دوربینی با چنین سرعت بالایی، قطعا نیاز به سیستم فوکوس بسیار پیشرفته‌ای هم دارد. کانن مدعی است که سیستم فوکوس این دوربین از دوربین 6 هزار دلاری R3 گرفته شده است که در حال حاضر گران‌ترین و سریع‌ترین فول فریم کانن است.

البته کانن درباره R10 هم همین ادعا را مطرح کرد. اما باید توجه کنیم که اصولا حسگری که روی R3 استفاده شده است کاملا با حسگر R7 و R10 فرق دارد و سرعت فوکوس در آن دوربین فوق العاده و منحصر بفرد است. اما بهرحال تکنولوژی فوکوس در این دوربین نیز همان  Dual Pixel CMOS AF II است و البته با 651 نقطه فوکوس، سرتاسر کادر را به گونه‌ای پوشش می‌دهد که هیچ سوژه‌ای، حتی در لبه کادر هم بدون فوکوس باقی نمی‌ماند.

این سیستم فوکوس می‌تواند چهره آدم‌ها، حیوانات، پرندگان و حتی ماشین‌ها و موتور‌سیکلت‌ها را هم تشخیص دهد. سرعت بالا و بافر قوی این دوربین در کنار رزولوشن نسبتا بالایی که دارد، این دوربین را تبدیل به یک گزینه عالی برای عکاسی حیات وحش و خبری و ورزشی می‌کند.

فیلمبرداری کانن R7

طبیعتا کانن پردازشگری با این قدرت را صرفا وقف عکاسی نمی‌کند. مهم‌ترین تفاوت فیلمبرداری این دوربین با مدل R10 این است که حسگر R7 برابر 7K است و ویدئو‌های 4K این دوربین، مستقیما از سطح کامل حسگر آن ضبط می‌شود. در این رزولوشن سرعت ویدیو‌ها برابر 30 فریم بر ثانیه است. البته اگر رزولوشن آن را تا UHD 4K برسانید، می‌تواند ویدئو‌های اسلوموشن 60 fps هم ضبط کند.

مانند R10، این دوربین هم می‌تواند ویدئو‌های HDR PQ با عمق رنگ 10-bit ضبط کند. اما یک تفاوت مهم برای ادیتور‌های حرفه‌ای این است که در R7 امکان ضبط با پروفایل C-Log را هم دارید که تقریبا فرمت ویدئویی خام (همانند عکس خام) محسوب می‌شود.

ضمنا برخلاف R10، پورت‌های هدفون و میکروفون این دوربین کامل است و به این ترتیب یک پکیج کامل برای فیلمبرداری محسوب می‌شود.

من درباره این دوربین چه فکر می‌کنم؟

برخلاف R10، بدنه دوربین R7 واقعا احساس یک دوربین قوی و محکم را به عکاسان می‌دهد. طراحی خود دوربین، مانند نمایشگر با کیفیت باز شو، باتری قوی، دو کارت حافظه و البته طراحی منحصر بفرد دکمه Dial پشت آن باعث می‌شود تا آن را بیشتر از R10 دوست داشته باشم. و البته یک نکته مهم درباره حسگر آن که برخلاف انتظارم، یک لرزشگیر فوق العاده هم روی آن قرار گرفته است.

اما اینکه لنز‌های مخصوص این دوربین‌ها در بازار بسیار محدود است و البته شرکت‌های سازنده لنز مانند سیگما و تامرون نمی‌توانند برای این دوربین‌ها لنز تولید کنند، کمی من را مردد می‌کند که این دوربین بتواند مانند سری دو رقمی کانن، در بازار جای خود را پیدا کند.

احتمالا مدل‌های آینده این دوربین، یعنی مثلا Canon R7 II یا Canon R7 III در بازار ایران با استقبال بیشتری روبرو خواهند شد.