دنیای عکاسی پر از اصطلاحات کوتاه شده و مختلف انگلیسی است که اغلب به صورت مختصر گفته می‌شوند. ما خیلی از این عبارات را در مقالات و مطالب دیجی آرکی هم ذکر می‌کنیم. به عنوان مثال وقتی می‌گوییم که فلان لنز کانن IS دارد، منظورمان این است که این لنز Image Stabilization یا لرزشگیر مکانیکی دارد. این عبارات و اصلاحات عکاسی برای عکاسان قدیمی‌تر بسیار آشناست و سریعا می‌توانند با آنها ارتباط برقرار کنند. اما اگر شما به تازگی شروع به عکاسی کرده‌اید، ممکن است بیشتر از اینکه برایتان مفید و گویا باشند، گیج کننده به نظر برسند. اگر اینطور است، این راهنما مخصوص شما تهیه شده است.

ما در این مقاله لیستی از کلمات اختصاری عکاسی و نماد‌های رایجی که عکاسان درباره خود عکاسی یا تجهیزاتی که استفاده می‌کنند، به کار می‌برند را برایتان تهیه کردیم. امیدواریم با مطالعه این مطلب، یک دید کلی درباره زبان اختصاصی که بین ما رایج است به دست آورید و این مقاله به درک شما از محتوای تخصصی عکاسی کمک کند.

از آنجا که این عبارات اغلب از زبان انگلیسی گرفته می‌شوند، ما هم با همان ترتیب حروف انگلیسی آنها را توضیح می‌دهیم تا بتوانید خیلی راحت عبارت و کلمه مورد نظرتان را از میان آنها پیدا کنید.

A

A: اگرچه لیست ما با حرف A شروع می‌شود، اما خود حرف A هم در دوربین‌های عکاسی بسیار مشخص و پرتکرار است. این حرف همواره روی دکمه چرخان تعیین وضعیت یا Mode دوربین‌های DSLR و بدون آینه تکرار می‌شود و نشان دهنده وضعیت عکس‌برداری Aperture Priority است. البته اختصاصا در دوربین‌های کانن این وضعیت را با نام Av می‌بینید.
مد A در دوربین‌های عکاسی به این معنی است که حق تقدم با دیافراگم است. شما در این حالت یک مقدار ثابت برای دیافراگم لنزتان انتخاب می‌کنید و خود دوربین سعی می‌کند با نورسنجی خودکار، بهترین سرعت شاتر را براساس نور هر صحنه برایتان انتخاب کند. البته اگر حساسیت دوربین را روی حالت خودکار گذاشته باشید، در این حالت علاوه بر سرعت شاتر ، حساسیت هم به طور خودکار انتخاب می‌شود.
مد عکاسی A را گاهی اوقات یک مد نیمه خودکار هم می‌نامند. چون نیمی از نورسنجی برعهده شما و نیمی دیگر بر عهده دوربین است.

 

ACR: عبارت ACR در گفتمان عکاسانی که با فایل خام دوربین‌هایشان کار می‌کنند خیلی تکرار می‌شود. مثلا اگر با یک دوربین جدید عکس خام بگیرید و نتوانید آن را در برنامه فتوشاپتان باز کنید، به شما می‌گویند که باید ACR تان را آپدیت کنید.
ACR مخفف عبارت Adobe Camera RAW است و یک پلاگین جانبی در برنامه فتوشاپ محسوب می‌شود. این پلاگین به طور پیوسته، هر یکی دو ماه یکبار آپدیت می‌شود و به برنامه فتوشاپ شما اجازه می‌دهد تا فایل خام دوربین‌های جدیدی که به تازگی وارد بازار شده‌اند را باز کند. البته علاوه بر این، در طی این سال‌ها، کلی امکانات جدید هم به همین برنامه اضافه شده که با هر بار به روزرسانی، آن امکانات جدید هم به برنامه فتوشاپ اضافه می‌شود.
متاسفانه دانلود کردن پلاگین ACR از روی وب‌سایت ادوبی برای کشور ایران ممنوع است و باید برای این کار از وب‌سایت‌های اشتراک فایل استفاده کنید یا IP کامپیوترتان را تغییر دهید.

 

AE: عبارت AE مخفف Automatic exposure یا autoexposure است که به نورسنجی خودکار مشهور است. این یک مد عکاسی در دوربین‌های دیجیتال است (که گاهی اوقات به تنهایی Auto نامیده می‌شود) و وقتی آن را انتخاب می‌کنید، دوربین سعی می‌کند مقدار سرعت و دیافراگم را براساس نورسنجی خودش انتخاب کند.
خیلی از عکاسان وقتی می‌خواهند به صورت پی‌درپی عکس بگیرند، اجازه می‌دهند تا دوربین از این حالت برای نورسنجی هر تصویر استفاده کند. یعنی مثلا وقتی دوربین روی حالت عکاسی پی‌درپی 8 عکس در ثانیه قرار دارد، هر عکسی که گرفته می‌شود به طور مستقل با AE نورسنجی می‌شود تا مطمئن شوید که همه عکس ها دارای نور صحیحی هستند.

 

AE-L: این دکمه را روی اغلب دوربین‌های حرفه‌ای می‌بینید. در برخی از آنها نام AE-L در کنار AF-L قرار می‌گیرد و در منوی دوربین می‌توانید آن را خاموش یا روشن کنید. گفتیم که دوربین‌ها در عکاسی پی‌درپی، سعی می‌کنند در هر شاتی که می‌گیرند، یک بار نورسنجی و فوکوس کنند. نگه داشتن این دکمه روی دوربین، قابلیت نورسنجی خودکار را موقتا غیر فعال می‌کند و اصطلاحا گفته می‌شود که نورسنجی را قفل می‌کنند.

 

AF: این عبارت مخفف Autofocus است. سیستم فوکوس خودکار به دوربین امکان می‌دهد محدوده فوکوس کردن سوژه را جابه‌جا کند تا سوژه در شارپ‌ترین و واضح‌ترین شکل خود دیده شود. دوربین شما برای فوکوس خودکار از نقاط فوکوسی استفاده می‌کند که در کادر تصویر دوربین قابل انتخاب و جابه‌جایی هستند.
قابلیت AF-L هم دقیقا مانند AE-L می‌تواند به صورت موقتی قفل شود. همچنین گاهی اوقات گفته می‌شود که یک لنز دارای AF نیست که به این معنی است که فقط به صورت دستی فوکوس می‌شود و فرمان‌ فوکوس کردن را از دوربین نمی‌گیرد.

 

APS-C: این عبارت مخفف Advanced Photo System type-C است.سال‌ها پیش یک نوع فیلم‌ نگاتیوی بود که Advanced Photo System نام داشت و حرف C هم نشان‌دهنده عبارت Classic در این فیلم‌ها هست.اندازه این فیلم‌ها  22.5x15mm تا 24x16mm بود و همانطور که می‌بینید نسبت طول به عرض آنها هم 3:2 است. این اندازه به اندازه 1.5 تا 1.6 برابر کوچک‌تر از اندازه 35mm فول فریم است و به همین دلیل هم می‌گویند که اندازه APS-C نسبت به فول فریم، یک کراپ 1.5X یا 1.6X دارد.
حسگر‌های دیجیتالی که دقیقا همین اندازه دارند را حسگر APS-C می‌نامند و دوربین‌هایی که از این حسگر‌ها استفاده می‌کنند هم دوربین APS-C نام گرفته‌اند.
به دلیل میزان کراپ تصویر نسبت به فول فریمها، این دوربین‌ها را گاهی اوقات دوربین‌های کراپ‌دار یا حسگر‌های کراپ‌دار هم می‌نامند.

 

ASA: مخفف American Standards Association است. این همان موسسه غیر انتفاعی است که برای نخستین بار استاندارد‌های ASA را وضع و نامگذاری کردند. این استاندارد‌ها نشان می‌داد که فیلم‌هایی که دارای حساسیت‌های زیاد و کم هستند باید چه شرایطی داشته باشند و مقدار جذب نور هر کدام چقدر باشد.
نام این موسسه بعدا به ANSI تغییر کرد و نهایتا در سال 1974 ، ASA و DIN با هم ترکیب شدند و استاندارد ISO را پایه‌گذاری کردند که هنوز هم در دوربین‌های دیجیتال از همان استاندارد استفاده می‌شود.
کمی جلوتر درباره ISO کامل‌تر توضیح می‌دهیم. فقط بدانید که ASA تقریبا پدربزرگ استاندارد ISO محسوب می‌شود!

 

AWB: مخفف Auto White Balance است. دوربین یا نرم‌افزاری که تراز سفیدی خودکار دارد می‌تواند میزان زردی یا آبی بودن نور در عکس را تشخیص داده و آن را به صورت نرم‌افزاری برطرف نماید. این قابلیت در نرم‌افزارهای دوربین‌های مختلف یکسان عمل نمی‌کند و هر کدام از آنها از الگوریتم خاصی برای این کار استفاده می‌کنند. برای همین هم ممکن است نتیجه AWB در دوربین‌های مختلف، رنگ‌های متفاوتی را ایجاد کند.

B

B: خود حرف B در دوربین‌های دیجیتال اشاره به مد عکاسی Bulb دارد. این مد عکاسی به این صورت عمل می‌کند که دیگر زمانی را برای باز بودن شاتر در نظر نمی‌گیرد و هر چقدر که دستتان را روی دکمه شاتر نگه دارید، نوردهی هم همانقدر ادامه پیدا می‌کند. البته این قابلیت استفاده خاصی دارد و چون دوربین نباید در طول زمان نوردهی هیچ حرکتی بکند، معممولا برای نوردهی‌های خیلی طولانی مانند عکاسی از ستاره‌ها روی سه‌پایه استفاده می‌شود. در غیر این صورت لرزش دوربین باعث محو شدن تصویر می‌شود.

 

BBF: یا Back button focus اشاره به یک دکمه جداگانه در دوربین‌های حرفه‌ای دارد که در پشت دوربین و تقریبا زیر انگشت شست قرار می‌گیرد. این دکمه برای فوکوس کردن استفاده می‌شود و با نگه داشتن آن، فوکوس روی سوژه قفل می‌شود. در اغلب دوربین‌ها، این همان دکمه‌ای است که برای AF-L هم استفاده می‌شود و برای عکاسان حرفه‌ای راحت‌تر و کارآمد‌تر از نگه داشتن دکمه شاتر است.
با نگاه داشتن این دکمه، دکمه شاتر آزاد می‌شود تا هر زمانی که لازم بود فقط عکس بگیرد. همچنین در دوربین‌های حرفه‌ای عکاسی که فیلمبرداری هم می‌کنند، این دکمه برای فوکوس (و قفل کردن فوکوس روی سوژه) کاربرد بهتری نسبت به دکمه شاتر دارد.

 

B&W: این عبارت برای ما بسیار آشناست. مخفف Black & White که اشاره به سیاه و سفید بودن دوربین، فیلم یا عکس دارد. تصاویر B&W یا BW بدون تنالیته‌های رنگی ثبت می‌شوند و البته نوع خاصی از عکاسی هم محسوب می‌شود که در آنها فقط از سیاه و سفید و سایه‌های مختلف خاکستری برای توصیف سوژه استفاده می‌شود.

 

C

C1: C1 یا Capture One یک نرم‌افزار عکاسی است که توسط شرکت مشهور دانمارکی سازنده تجهیزات عکاسی، Phase One تولید و توسعه داده شده است. این نرم‌افزار در ابتدا تنها برای دوربین‌های خود این شرکت کاربرد داشت و در طی این سال‌ها، تبدیل به یک رقیب برای نرم‌افزار لایتروم و فتوشاپ شرکت ادوبی شده است. حالا این برنامه می‌تواند فایل‌های خام دوربین‌های دیجیتال را مدیریت کرده و تبدیل کند. خیلی از عکاسان از آن برای عکاسی تترینگ استفاده می‌کنند که کمی جلوتر درباره آن هم توضیح می‌دهیم.

 

:CA یا Chromatic aberration. این عبارت را گاهی اوقات color fringing هم می‌نامند و اشاره به پراکندگی‌های رنگی در لنز‌های عکاسی دارد. می‌دانیم که نور سفید معمولی، ترکیبی از رنگ‌های مختلفی است که هر کدام از آنها طول موج متفاوتی دارند. وقتی کیفیت لنز پایین باشد یا نتواند نور‌های رسیده را به درستی روی حسگر دوربین فوکوس کند، رنگ‌های تشکیل دهنده نور، بر اساس طول موج خود از هم جدا می‌شوند.
این پدیده باعث می‌شود تا در لبه‌های نوری پر کنتراست (مثلا در لبه شاخه‌های تیره که در روشنی آسمان قرار دارند) یک نوار باریک رنگی به رنگ‌های مختلف (سبز یا قرمز یا آبی یا زرد) دیده شود.
این مشکل در لنز‌های واید خیلی بیشتر از لنز‌های تله فوتو دیده می‌شود و شرکت‌های سازنده لنز همه سعی خودشان را می‌کنند تا با استفاده از عدسی‌های بسیار پیشرفته، مشکل CA را به حداقل برسانند. اما همچنان در برخی از لنز‌ها به میزان مختلف دیده می‌شود.

 

:CC یا  Constructive Criticism را گاهی اوقات حق مالکیت معنوی عکس‌ها (کپی رایت عکس‌ها) هم می‌نامند. عکاسان سعی می‌کنند با این مجوز، حق استفاده یا فروش یا کسب درآمد از عکس هایی که به صورت آنلاین منتشر می‌کنند را برای خودشان نگه دارند. مثلا وقتی در گوگل می‌بینیم که زیر یک عکس نوشته شده CC دارد، یعنی نمی‌توانید از آن عکس بدون اجازه خود عکاس استفاده کنید.

 

CCD: مخفف عبارت Charge-coupled Device است. این یکی از انواع اصلی سنسور‌های نیمه رسانا است که برای دوربین‌های دیجیتال توسعه پیدا کردند. حسگر‌های دوربین‌های دیجیتال یا CCD هستند یا CMOS . که البته این روز‌ها انواع CMOS به دلیل تکنولوژی پیشرفته‌تر، بیشتر از انواع دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در حسگر‌های CCD یک شاتر گلوبال می‌بینیم. یعنی همه پیکسل‌های تصویر به صورت همزمان نور می‌بینند و اطلاعات آنها هم به صورت همزمان تخلیه می‌شود. ضمنا نویز کمتری را هم ایجاد می‌کنند و اندازه پیکسل‌های آنها بزرگ‌تر از CMOS ها است.
از سوی دیگر CMOS ها مصرف انرژی کمتری دارند و به دلیل هزینه تولید پایین‌تر، آرام آرام جایگزین CCD ها شده‌اند. البته هنوز هم خیلی از عکاسان قدیمی‌تر، به حسگر دوربین CCD می‌گویند!

 

CDAF: مخفف عبارت Contrast-detection Autofocus است و اشاره به تشخیص فوکوس براساس تفاوت کنتراست سوژه با زمینه آن دارد. در این حالت، دوربین سعی می‌کند از داخل لنز به سوژه نگاه کرده و سوژه را از روی رنگ و تفاوت نوری آن با زمینه اطرافش پیدا کند. شکل فوکوس کردن آن هم به این شکل است که آنقدر لنز را عقب و جلو می‌برد تا مقدار کنتراست آن سوژه با محیط اطرافش به بیشترین میزان خودش برسد.
از آنجا که جلو و عقب بردن لنز فرآیندی زمان‌بر است، معمولا عکاسان از این شیوه پیدا کردن فوکوس چندان راضی نمی‌شوند. خصوصا در دوربین‌هایی که برای فیلمبرداری از تشخیص کنتراست استفاده می‌کنند، این کار باعث می‌شود تا دنبال کردن فوکوس روی سوژه‌های متحرک خیلی سخت شود و دوربین نتواند به راحتی فوکوس را روی سوژه متحرک قفل کند.

در مقابل فوکوس تشخیص کنتراست، نوعی فوکوس به نام تشخیص فاز یا Phase Detection هم داریم که خیلی سریع‌تر عمل می‌کند و در واقع دوربین از قبل می‌داند که برای فوکوس بهتر باید منطقه فوکوس را به عقب ببرد یا به جلو بیاورد. اما دوربین‌های عکاسی برای این نوع فوکوس مجبورند از آینه دوربین استفاده کنند. بنابراین وقتی آینه به بالا جمع می‌شود (مثلا در زمان فیلمبرداری یا عکاسی با نمایش زنده یا Live View) این فوکوس از کار می‌افتد و باید از فوکوس تشخیص کنتراست استفاده کنند.
(به همین دلیل هم اغلب دوربین‌های نیکون در هنگام فیلمبرداری فوکوس ضعیف‌تری نسبتا به دوربین‌های کانن دارند)

:CF یا Compact Flash نوعی از کارت‌های حافظه است که اغلب در دوربین‌های دیجیتال حرفه‌ای استفاده می‌شود. این کارت‌ها اولین بار در سال 1994 توسط شرکت SanDisk معرفی شدند و به سرعت جای خود را در دنیای عکاسان باز کردند. اندازه این کارت‌ها بزرگ‌تر از کارت‌های SD (Secure Digital) است که بدنه‌ای کوچک‌تر و سبک‌تر دارند. اما از آنجا که بدنه کارت‌های CF معمولا فلزی و بسیار محکم‌تر و پایدار‌تر از بدنه‌های پلاستیکی SD ها هست، هنوز هم خیلی از دوربین‌های حرفه‌ای از آنها پشتیبانی می‌کنند.

 

CIF: این عبارت در خیلی از آموزش‌های عکاسی دیده می‌شود و مخفف Catch in focus یا Trap Focus است. به این معنی که دوربین یک نقطه‌ای از کادر را که سوژه فعلا در آن نیست به عنوان نقطه فوکوس انتخاب می‌کند (به صورت دستی) و وقتی سوژه وارد آنجا شد، از آن عکس می‌گیرد.
مثلا فرض کنید می‌خواهید از یک موتور سوار، وقتی که از روی یک تپه به بالا می‌پرد عکس بگیرید. این تکنیک به دوربین اجازه می‌دهد که روی فضای بالای تپه فوکوس را نگه دارد و به محض اینکه موتورسوار به آن نقطه رسید عکس را بگیرد.

 

CMOS: مخفف Complementary metal–oxide–semiconductor و دومین تکنولوژی توسعه حسگر‌های دوربین‌های دیجیتال است که امروزه تقریبا جایگزین CCD ها شده است. تکنولوژی ساخت CMOS ها ارزان‌تر از CCD ها است، کمتر داغ می‌کنند.
اما از آنجا که اطلاعات روی آنها به صورت خط به خط خوانده می‌شوند پدیده رولینگ شاتر در آنها زیاد دیده می‌شود. (درباره رولینگ شاتر بعدا توضیح می‌دهیم.) هنوز هم خیلی از دوربین‌های فیلمبرداری از CCD به جای CMOS استفاده می‌کنند.

 

CMYK: این عبارت مخفف چهار کلمه Cyan, Magenta, Yellow  و  Blackاست. این‌ها نام چهار جوهر رنگی هستند که در دستگاه‌های چاپ با هم ترکیب می‌شوند و روی کاغذ‌های سفید ریخته می‌شوند تا رنگ‌های مختلف را ایجاد کنند. چاپ CMYK محدودیت‌های زیادی هم دارد. مثلا ایجاد رنگ‌های خیلی روشن و درخشان، با استفاده از جوهر مشکل است و به همین دلیل هم لازم است تا رنگ ثبت شده در دوربین‌ها که ترکیبی از نور‌های مختلف است، به رنگ‌های جوهر‌های معادل آنها تبدیل شوند.
در نرم‌افزارهای ویرایش عکس مانند فتوشاپ هم می‌توانید عکس‌هایی که با مد رنگی نور‌ها (RGB) گرفته شده‌اند را به CMYK تبدیل کنید. البته این کار گاهی اوقات تغییر رنگی شدیدی را ایجاد می‌کند که ممکن است چندان مورد پسند عکاسان نباشد.

 

:CP یا فیلتر‌های Circular Polarizing که گاهی اوقات CPL هم نامیده می‌شوند، یک نوع فیلتر شیشه‌ای هستند که روی دهانه لنز نصب می‌شوند و می‌توانند تابش‌های پراکنده نور را خنثی کنند. این فیلتر‌ها می‌توانند بازتاب‌های اضافی را از روی شیشه یا سطوح براق حذف کنند. مثلا وقتی با این فیلتر‌ها از یک سوژه‌ای که پشت شیشه قرار دارد عکاسی می‌کنید، بازتاب‌های محیط در شیشه را در عکس نمی‌بینید و سوژه کاملا شفاف و دقیق دیده می‌شود.
این فیلتر‌ها برای عکاسان منظره هم کاربرد زیادی دارد، زیرا با حذف بازتاب نور خورشید در آسمان، باعث می‌شوند تا رنگ آسمان آبی‌تر و شفاف‌تر ثبت شود.

 

CSC: یا Compact system camera نام دیگر دوربین‌های بدون آینه هستند که به آنها میرورلس هم می‌گوییم. کمی جلوتر درباره دوربین‌های بدون آینه یا ILC ها توضیح می‌دهیم.

 

CWB: این عبارتی است که در مقابل AWB قرار می‌گیرد. به معنی Custom White Balance یا تراز سفیدی سفارشی. با CWB می‌توانید هنگام عکاسی از شرایطی که نور محیط خیلی پیچیده است، خودتان تراز سفیدی را کنترل کنید. برای تراز سفیدی سفارشی باید یک جایی از تصویر، خاکستری یا سفید خالص باشد تا دوربین بتواند از روی آن، رنگ دقیق نور محیط را پیدا کند و از روی آن، نور عکس را تنظیم کند.
خیلی از عکاسان برای اینکه نقطه‌ای استاندارد را در تصویر بوجود آوردند، از کارت‌های خاکستری استاندارد استفاده می‌کنند.

 

D

DAM: یا Digital Asset Management به برنامه‌های مدیریت فایل‌های دیجیتال گفته می‌شود. این فایل‌ها می‌توانند شامل عکس یا فیلم یا حتی پروژه‌های تصویری گرافیکی باشند. از مشهورترین برنامه‌ها در این زمینه Adobe Lightroom یا Adobe Bridge است که با آنها می‌توانید صدها و هزاران عکس و فیلم را مدیریت و سازمانده کنید.

 

DDSSM: این نام یک تکنولوژی در لنز‌های سونی است که به آن موتور فوکوس Direct Drive Super Sonic Wave Motor می‌گویند. لنز‌های سونی با این تکنولوژی می‌توانند با سرعت بالایی فوکوس کنند.

 

DIN: این هم نام یک استاندارد برای تعریف حساسیت فیلم‌ها بود که گفتیم سال ها پیش با ASA ترکیب شد و امروزه به عنوان استاندارد ISO شناخته می‌شود.

 

DoF: عبارت Depth of Field یا عمق میدان برای محدوده‌ای از تصویر استفاده می‌شود که وضوح  قابل قبولی دارد. نزدیک‌ترین فاصله به دوربین تا دورترین فاصله از دوربین که تصویر در آن کاملا واضح است، عمق میدان است. بنابراین وقتی می‌گوییم که عمق میدان یک عکس کم است، یعنی مثلا از چند سانتی‌متر جلوتر از سوژه تا چند سانتی‌متر پشت سر سوژه، کاملا واضح است و باقی تصویر محو شده است.
عمق میدان کم، نگرانی عکاسان منظره است. زیرا باعث می‌شود مثلا چند درخت در فوکوس باشند و هر آنچه پشت سر درختان قرار می‌گیرد محو شود. اما این دقیقا همان چیزیست که عکاسان پرتره به آن علاقه دارند تا بتوانند هر آنچه پشت سوژه قرار دارد را محو کنند و توجه بیننده را به سمت سوژه ببرند.
معمولا باز کردن دیافراگم لنز باعث کاهش DoF می‌شود.

 

DNG: این نام یک نوع فایل خام است که برای اولین بار توسط شرکت ادوبی (سازنده فتوشاپ و لایتروم) معرفی شد. دلیلش هم این بود که عکاسانی که با دوربین‌های مختلف و فایل‌های خام گوناگون کار می‌کنند، بتوانند همه فایل‌هایشان را به یک فایل خام کامل و استاندارد تبدیل کنند تا هم حجم کمتری داشته باشد و هم اینکه تمام قابلیت‌های فرمت‌های خام را در خود نگه دارد.
البته بعدا بعضی از شرکت‌های دوربین‌سازی هم این فرمت را به عنوان فرمت پایه خودشان قبول کردند و شما می‌توانید در همان دوربین، این فرمت را انتخاب کنید تا فایل‌های خام، با فرمت DNG ذخیره شوند.

 

DPI: این عبارت مخفف Dot per Inch یا تعداد نقطه در یک اینچ است. واحد DPI یک راه برای اندازه ‌گیری یا تعریف میزان دقت اسکنر‌ها و پرینتر‌ها است. مثلا وقتی می‌گوییم یک پرینتر، دقت 300 پیکسل بر اینچ را دارد، یعنی می‌تواند در هر یک اینچ (یک خط یک اینچی) 300 نقطه مجزا از هم قرار دهد. وقتی هم می‌گوییم رزولوشن یک اسکنر 1200 DPI است، یعنی حسگر چشمی آن می‌تواند از یک خط 1 اینچی، 1200 نقطه یا 1200 پیکسل نمونه‌گیری کند.

 

DSLR: این یکی از مهم‌ترین نام‌های مخفف شده در عکاسی است و برگرفته از عبارت Digital Single-Lens Reflex است. دوربین‌های DSLR گروهی از مهم‌ترین دوربین‌های سطح حرفه‌ای هستند که امکان تعویض لنز دارند و وقتی لنز آنها را باز می‌کنید، می‌بینید که یک آینه در مسیر لنز و حسگر قرار گرفته است. این آینه، نور وارد شده از لنز را به منشور بالای دوربین منتقل می‌کند تا شما بتوانید مانند یک پریسکوپ، تصویر را از داخل منظره‌یاب دوربین ببینید.
این آینه مهم‌ترین وجه تمایز دوربین‌های DSLR با دیگر دوربین‌هایی است که احتمالا لنز آنها هم جدا می‌شود.

 

DR: این عبارت را به عنوان مخفف Dynamic Range یا دامنه پویا استفاده می‌کنند که البته نام انگلیسی آن در گفتمان عکاسان بیشتر به کار می‌رود. Dynamic Range به معنی فاصله بین روشن‌ترین تا تاریک‌ترین میزان نور در یک حسگر یا در یک صحنه است و آن را با Stop یا گام نشان می‌دهند.
معمولا هر چقدر مقدار Dynamic Range در یک دوربین بیشتر باشد، عکس‌های آن دوربین دارای دقت بیشتری در نقاط تیره و روشن است. دوربین‌های فول فریم جدید معمولا داینامیک رنج حدود 14 تا 15 استاپ دارند و داینامیک رنج دوربین‌های ضعیف‌تر حدود 12 استاپ است.

 

DX: این نام یک فرمت حسگر است. نیکون حسگر‌های اندازه APS-C خودش را فرمت DX می‌نامد که همان فرمت کراپ‌دار این دوربین محسوب می‌شود. لنز‌هایی هم که برای این دوربین‌ها ساخته می‌شوند لنز‌های DX نام می‌گیرند. اندازه دقیق حسگر‌های DX نیکون برابر 24×16 mm است.

 

E

EC:  یا Exposure Compensation را جبران نوردهی هم می‌نامند. با این قابلیت می‌توانید مقدار نوری که قرار است توسط دوربین ثبت شود را کمی روشن‌تر یا کمی تاریک‌تر کنید. نورسنجی دوربین همواره به دنبال این است که یک نور یکدست و یکنواخت را برای هر تصویر به دست آورد و دلیل استفاده از EC این است که بتوانید دوربین را طوری تنظیم کنید تا نورسنج داخلی خودش را نادیده گرفته و عکس را مطابق سلیقه شما (اما به صورت خودکار) ثبت کند.

ED: این عبارت که معمولا در تشریح عدسی‌های لنز‌ها و اپتیک آنها به کار می‌رود مخفف Extra Low Dispersion است. این عدسی‌ها باعث می‌شوند تا CA تصویر خصوصا در مناطق واید، کاهش یابد. تکنولوژی ساخت این عدسی‌ها بسیار گران تمام می‌شود و هر چقدر تعداد عدسی‌های ED در یک لنز بیشتر شود، قیمت آن هم بالاتر می‌رود.

EF: این عبارت مخفف Electro-Focus است. یک مانت لنز استاندارد که در سال 1987 برای دوربین‌های EOS کانن به کار گرفته شد. البته آن موقع‌ها دوربین‌ها نگاتیوی بودند، اما بعدا دوربین‌های کانن همین استاندارد را به دنیای دیجیتال هم آوردند و دوربین‌های دیجیتال این شرکت هم EOS نام گرفت.
به همین خاطر دوربین‌های EOS جدید هم از همین لنز‌های سری EF استفاده کردند. منظور از موتور الکترونیکی، موتور فوکوسی است که در داخل هر کدام از این لنز‌ها قرار می‌گیرد و سرعت بالایی دارند.

EF-S: این عبارت هم مخفف Electro-Focus Small است و اشاره به لنز‌های کاننی دارد که برای اولین بار در سال 2003 معرفی شدند. لنز‌های EF-S تقریبا مانند همان سری EF هستند که برای دوربین‌های APS-C کانن که حسگر کوچک‌تری دارند ساخته می‌شوند.
شما می‌توانید لنز‌های سری EF (فول فریم) کانن را روی دوربین‌های غیر فول‌فریم ببندید و اتفاقا خیلی هم خروجی عالی‌ای دارند! اما برعکس این کار ممکن نیست و لنز‌های EF-S اصولا روی دوربین‌های فول فریم بسته نمی‌شوند.
بعضی‌ها معتقدند که عبارت S در نام این لنز‌ها اشاره به این دارد که محدوده Small یا کوچک‌تری از مرکز تصویر (فول فریم) را پوشش می‌دهند و برخی دیگر هم می‌گویند که S مخفف Short یا کوتاه است و اشاره به فاصله کوتاه‌تر بین لنز و حسگر دوربین‌های APS-C کانن دارد.

EOS: یا Electro-Optical System اشاره به دوربین‌های کانن دارد که آنها هم از سال 1987 معرفی شدند و می‌توانستند به صورت خودکار با فشردن دکمه فوکوس، روی سوژه فوکوس کنند. این عبارت اولین بار برای دوربین‌های نگاتیوی کانن به کار رفت و بعدها به عنوان نام عمومی دوربین‌های DSLR کانن هم استفاده شد. ضمن اینکه در سال‌های اخیر برای نامگذاری سری EOS-M هم به کار رفته است.

EOS-M: مخفف Electro-Optical System Mobility است و برای نامیدن اولین گروه از دوربین‌های بدون آینه کانن و لنز‌هایشان استفاده می‌شود.

ETTL: این عبارت برگرفته از Evaluative though-the-lens است و اشاره به نورسنجی فلاش دوربین دارد. در این روش، دوربین برای اینکه بتواند نور محیط را به درستی درک کند، از فلاش می‌خواهد که یکبار، نور ضعیفی را به سمت سوژه بفرستد و نور بازتاب داده شده، توسط دوربین دریافت و اندازه‌گیری می‌شود. به این ترتیب بار دوم که فلاش، در لحظه ثبت عکس نور می‌تاباند، نورسنجی کاملا دقیقی انجام شده و عکسی عالی با نور فلاش گرفته می‌شود.

ETTR: عبارت ETTR را در در آموزش‌های عکاسی زیاد می‌شنوید و مخفف عبارت Expose to the right دارد. معنی دقیق این عبارت می‌شود “نورسنجی با بالاتری مقدار نور ممکن، به گونه‌ای که مقدار نور سفید، هیستوگرام را قطع نکند”. یعنی دیاگرام نور در هیستوگرام به گونه‌ای باشد که دقیقا به لبه راست هیستوگرام بچسبد و آن را قطع نکند.

EV: یا ارزش نوردهی یا Exposure Value مقدار نوری است که به سطح حسگر یا فیلم می‌رسد. این مقدار نور با سرعت شاتر و اندازه دیافراگم دوربین اندازه‌گیری و کنترل می‌شود. مثلا اگر سرعت شاتر را یک استاپ سریع‌تر کنیم، به اندازه یک 1EV نور کمتر می‌شود و اگر دیافراگم لنز را یک پله باز کنیم، به اندازه 1EV نور بیشتر می‌شود.
حالا اگر هر دوی این کار‌ها را با هم بکنیم، مقدار EV ثابت می‌ماند (چون 1EV کم و 1EV زیاد شده است).

EVF: در بررسی‌های دوربین که در وب‌سایت دیجی آرکی می‌بینید، گاهی اوقات عبارت EVF را درباره دوربین‌های بدون آینه می‌شنوید. این عبارت اشاره به Electronic viewfinder یا منظره‌یاب الکترونیکی دارد. این همان منظره‌یابی است که وقتی دوربین را جلوی چشمتان نگه می‌دارید، می‌توانید از داخل ان، تصویر کادر روبرو را ببینید. از آنجا که منظره‌یاب‌های الکترونیکی، از آینه برای بازتاب تصویر استفاده نمی‌کنند، در واقع یک LCD خیلی کوچک با رزولوشن خیلی بالا هستند که تصویری که به حسگر رسیده است را شبیه‌سازی می‌کند.
به همین علت هم هر چقدر رزولوشن و سرعت آن بالاتر باشد، تصویری واقعی‌تر را نشان می‌دهد.

EXIF: این عبارت مخفف را گاهی به صورت یک کلمه (با حروف کوچک) با نوشتار Exif هم استفاده می‌کنند و مخفف Exchangeable Image File Format است. این اصطلاح اشاره به یک سری اطلاعات استاندارد دارد که همیشه در همه دوربین‌ها، همراه با عکس ذخیره می‌شود. اطلاعاتی مثل اینکه چه دوربینی آن عکس را گرفته است یا تاریخ عکس‌برداری کی بوده و لنزی که آن را گرفته چیست و چه دیافراگمی داشته و اطلاعاتی شبیه به این.
از آنجا که این اطلاعات را نمی‌شود دستکاری کرد، مسابقات عکاسی یا وب‌سایت‌های انتشار عکس، از این اطلاعات برای تشخیص اصالت عکس استفاده می‌کنند.

 

F

f: حرف f یا f-Number یا f-Stop یکی از پرکاربردترین عبارت‌ها در عکاسی است و اشاره به دیافراگم لنز دارد. f ها در واقع دیافراگم‌های استاندارد لنز هستند و هر چقدر مقدار آن کوچکتر باشد، یعنی دیافراگم بزرگتری را انتخاب کرده‌ایم و میزان نور بیشتری وارد لنز شده است. هر f-Stop به اندازه √2 (~1.41) بیشتر از عدد قبلی خودش است و به اندازه 2 برابر هم نور کمتری دریافت می‌کند. مثلا f/2.8 دوبرابر نور کمتر یا (نصف میزان نور) f/2 را وارد دوربین می‌کند.

FF: این عبارت مخفف Full Frame است و اشاره به حسگر‌هایی دارد که اندازه آنها هم اندازه یک قاب نگاتیوی 35 میلیمتری است. یعنی دقیقا اندازه 36x24mm . مشخص است که نسبت آن نیز 3:2 است. دوربین‌هایی که از این حسگر استفاده می‌کنند را هم دوربین Full Frame می‌نامند.

FOV: یا Field of view یا زاویه دید اشاره به محدوده‌ای از یک صحنه دارد که می‌تواند توسط دوربین ثبت شود. هر چقدر FOV بیشتر باشد یعنی محدوده بزرگ‌تری از صحنه در داخل دوربین جای می‌گیرد.
مثلا می‌گویند که لنز‌های واید FOV خیلی زیادتری نسبت به لنز‌های تله‌ فتو دارند. یعنی زاویه دید لنز‌های واید خیلی بیشتر از لنز‌های تله‌فتو است.
همچنین هرچقدر اندازه یک حسگر بزرگ‌تر باشد، محدوده بزرگتری از تصویر را می‌تواند ببیند و FOV آن بیشتر از حسگر‌های کوچکتر می‌شود.

FPS: این عبارت را به صورت حروف کوچک هم زیاد به کار می‌برند. fps یا فریم بر ثانیه اشاره به تعداد فریم شات عکس ثبت شده در هر ثانیه دارد. اگر درباره سرعت عکاسی پی‌درپی دوربین استفاده شود، یعنی آن دوربین می‌تواند چند عکس را در حالت Burst یا Drive بگیرد.
اما وقتی درباره ویدئو گفته می‌شود، یعنی آن ویدئو در هر ثانیه چند فریم تصویر دارد. تعداد 24 تا 30 فریم بر ثانیه، یک سرعت معمول و عادی به شمار می‌آید و اگر بالاتر از این مقدار (مثلا 60 fps یا 120 fps) باشد، یعنی تعداد فریم‌ها در هر ثانیه بیشتر است و فیلم آهسته‌تر پخش می‌شود.

FX: گفتیم که نیکون، دوربین‌های DSLR دارای حسگر‌ کوچک APS-C خودش را DX می‌نامد. از سوی دیگر، حسگر‌های بزرگ نیکون هم FX نام دارند که گاهی اوقات حسگر‌های F Format هم نامیده می‌شوند. دقیقا به همین ترتیب، دوربین‌های DSLR فول فریم این شرکت هم دوربین‌های FX نام دارند.
هر لنز دیگری که ساخت شرکت‌های دیگر باشد و بتواند روی این دوربین‌ها بسته شود هم لنز مانت FX نامیده می‌شود.

G

G Lens: حرف G مربوط به لنز‌های سری G سونی و سری G نیکون می‌شود. (هر چند که هیچ ربطی هم به هم ندارند و فقط یک مشابهت اسمی محسوب می‌شود!) لنز‌های سری G نیکون، گروهی از لنز‌های این شرکت است که هم کیفیت خوبی دارند و هم قیمت آنها مناسب است. مشخصه مهم این لنز‌ها هم این است که دیافراگم انها را فقط از روی دوربین می‌توانید تنظیم کنید و رینگ مخصوص دیافراگم ندارند (سری D لنز‌های این شرکت، دارای رینگ کنترل دیافراگم هستند).
شرکت سونی هم سری لنز‌های G خود را با کیفیت بالا و قیمت مناسب عرضه می‌کند. در کنار آنها، یک سری G Master هم دارد که گاهی اوقات GM هم نامیده می‌شود. سری GM لنز‌های حرفه‌ای سونی هستند و علاوه بر کیفیت اپتیک بالا، تکنولوژی‌های بسیار پیشرفته‌ای هم دارند و اغلب بسیار گران‌قیمت هستند.

GAS: عبارت Gear Acquisition Syndrome که ما در فارسی به آن “خوره خرید” می‌گوییم، یک اصطلاح عامیانه از کسانی هست که شیفته خرید تجهیزات هستند. اینها افرادی هستند که تصور می‌کنند با خرید تجهیزات بیشتر، تبدیل به عکاس بهتری می‌شوند و به همین دلیل مدام در حال خرید و فروش تجهیزات خودشان هستند. هر چند ما به عنوان فروشنده، دوست داریم که کالا‌های خود را بیشتر بفروشیم، اما ترجیح می‌دهیم در مواجه با این افراد، اول دلیل خرید آنها را بفهمیم و تا جایی که ممکن است، به آنها کمک کنیم تا تجربه خرید بهتری از دیجی آرکی داشته باشند.

GN: عدد راهنما یا Guide Number مهم‌ترین مشخصه در فلاش‌های عکاسی است. این عدد که نشان‌دهنده قدرت یک فلاش است از تقسیم دیافراگم مورد استفاده برای یک فاصله مشخص به دست می‌آید. به طور کلی، عدد راهنما برای نمایش قدرت فلاش‌ها استفاده می‌شود. یعنی می‌توانند به ما بگویند که نور یک فلاش در هنگام تابش با “تمام قدرت خودش” تا فاصله چند متری می‌تواند پرتاب شود و سوژه را روشن کند.
هر چقدر این عدد بزرگ‌تر باشد، یعنی آن فلاش قوی تر است. عدد راهنمای اغلب فلاش‌های اکسترنال قوی، حدود 60m است. یعنی می‌توانند تا 60 متری، نور خود را پرتاب کنند.

 

GND: حتما عینک‌های آفتابی را دیده‌اید که بالای شیشه آنها کمی تیره‌تر از پایین آنهاست. در واقع این عینک‌ها، قسمت بالایی زاویه دید ما را تاریک‌تر می‌کنند تا نور آسمان کمتر به چشم ما برسد و قسمت‌های پایین‌تر نور طبیعی‌تری داشته باشد. یک سری فیلتر‌های عکاسی هم هستند که دقیقا همین حالت را دارند. یعنی مقدار تیرگی آنها از یک طرف شروع می‌شود و تا طرف دیگر آرام آرام کم می‌شود. این فیلتر‌ها را Graduated Neutral Density می‌نامند که مخفف آن می‌شود GND و بیشتر برای عکاسی از منظره استفاده می‌شوند.

 

H

HDR: واژه High dynamic range خودش به تنهایی، دنیایی محسوب می‌شود! این واژه به عکس‌هایی اطلاق می‌شود که محدوده نور‌هایی که در آنها ثبت می‌شود بسیار بزرگ‌تر و وسیع‌تر از عکس هایی است که به صورت معمول با دوربین‌ها ثبت می‌شوند. این عکس‌ها از تلفیق نرم‌افزاری چند عکس ساخته می‌شوند. یعنی مثلا یک عکس عادی، یک عکس تاریک و یک عکس روشن، هر سه با هم ترکیب می‌شوند و تصویری خاص را پدید می‌آورند.
این عکس ها معمولا به صورت نرم‌افزاری و بعد از عکاسی ساخته می‌شوند، اما برخی دوبین‌ها می‌توانند عمل ساختن آنها را در خود دوربین هم انجام دهند. کافیست یکبار عبارت HDR Photography را سرچ کنید تا انواع مختلف این عکس‌های خاص را ببینید و درک کنید.

HFD: یا Hyperfocal distance فاصله ایست از جلوی لنز دوربین تا سوژه که اگر روی آن نقطه فوکوس کنید، بیشترین عمق میدان را به دست می‌آورید. یعنی از سوژه‌ای که روی آن فوکوس کرده‌اید تا فاصله بی نهایت در پشت سر سوژه، در فوکوس قرار می‌گیرد (و البته مقداری نیز در جلوی سوژه فوکوس است که بستگی به تنظیمات و شرایط دارد). این نقطه فوکوس که بیشترین عمق میدان را به شما ارائه می دهد فاصله هایپر فوکال است.

HSM: این نام موتور‌های فوکوس بسیار پرسرعت سیگما است. کانن هم برای موتور‌های فوکوس پرسرعت خودش نام USM را انتخاب کرده که کمی جلوتر درباره آن توضیح می‌دهیم.

HSS: این قابلیت نام یک تکنولوژی بسیار پیشرفته در فلاش‌های اکسترنال و مخفف عبارت High-speed Sync است. وقتی سرعت شاتر دوربین از یک مقدار که نام آن “سرعت سینک فلاش” است بالاتر برود (معمولا 1/200 ثانیه) سرعت باز و بسته شدن شاتر آنقدر زیاد می‌شود که نور فرصت نمی‌کند که از سوژه به روی حسگر بتابد. به همین دلیل هم تصویر تاریک می‌شود.
فلاش‌های پیشرفته، برای اینکه این مشکل را برطرف کنند، نور کامل خود را به تکه‌های کوچک تقسیم می‌کنند و به سرعت زیاد و پی‌درپی می‌تابند. به این ترتیب همه سطح حسگر نور کافی دریافت می‌کند. این تکنولوژی پیشرفته HDD نام دارد و با آن می‌توانید با سرعت‌های شاتر خیلی بالا فلاش بزنید.

 

I

IBIS: لرزشگیر داخل بدنه دوربین را  In-body image stabilization می‌نامند. این لرزشگیر یک مکانیسم بسیار قدرتمند برای جبران لرزش‌های دست روی بدنه دوربین است. یعنی به جای اینکه عدسی‌های لنز، لرزش‌های دست را خنثی کنند، خود حسگر دوربین در داخل بدنه دوربین این کار را می‌کند.
فقط برخی از دوربین‌های پیشرفته این لرزشگیر را دارند و بودن آن به شما امکان می‌دهد تا با لنز‌هایی که لرزشگیر ندارند هم بتوانید به راحتی در نور کم، روی دست عکاسی کنید و عکس‌هایی شارپ بگیرید.

IF: قابلیت فوکوس داخلی یا Internal Focus یک قابلیت بسیاری کاربردی در لنز‌های پیشرفته است. اگر یک لنزی فوکوس داخلی داشته باشد به این معنی است که طراحی عدسی‌های آن طوری انجام شده که وقتی فوکوس می‌کند، دهانه سر لنز نمی‌چرخد یا اندازه آن بیرون نمی‌زند. این قابلیت برای کسانی که می‌خواهند از فیلتر‌های پولاریزه دایره ای شکل استفاده کنند یا مثلا برای کسانی که با فیلتر‌های ماکرو عکاسی می‌کنند خیلی اهمیت دارد.

ILC: مخفف عبارت Interchangeable lens camera است و به دوربین‌هایی گفته می‌شود که لنز آنها ثابت نیست و می‌توان لنز آنها را تعویض کرد. البته لنز دوربین‌های DSLR را هم می‌توان تعویض کرد، اما ILC ها دوربین‌هایی هستند که هم لنزشان عوض می‌شود و هم آینه ندارند. (مانند سونی A7)

IR: مادون قرمز یا Infrared به طول موج‌های کمتر از طول موج رنگ قرمز گفته می‌شود. طول موج‌های بین 700 تا 900 نانومتر که می‌تواند توسط فیلم یا حسگر دوربین جذب شوند. اما یک شاخه عکاسی هم هست که در آن یک سری طول موج‌های نور مرئی حذف می‌شوند و باعث می‌شود تا رنگ برگ درختان سفید شود یا آسمان خیلی تیره شود و کلا عکس‌هایی با شکل و شمایل خاصی ایجاد می‌شود که تبدیل به یک سبک عکاسی شده است.
برای عکاسی مادون قرمز باید حسگر دوربین به طور فیزیکی دستکاری شود که فقط تعمیرگاه‌های متخصص این کار را انجام می‌دهند.

IS: مخفف Image stabilization است. یک تکنولوژی است که به واسطه آن، لرزش‌های دست عکاس در هنگام عکاسی تا حد زیادی خنثی می‌شود و می‌تواند با سرعت‌های شاتر کمتر از حالت عادی عکس بگیرد. لرزشگیر می‌تواند در داخل دوربین و روی حسگر یا در داخل لنز و روی عدسی‌های لنز باشد.
البته شرکت کانن هم این عبارت را به لرزشگیر‌های خودش داده است و کلا لرزشگیر‌های کانن IS نامیده می‌شوند.

ISO: برگرفته از International Organization for Standardization است. نام موسسه‌ای که برای اولین بار استاندارد های لازم برای مقدار حساسیت فیلم‌ها را وضع کرد، اما امروزه همه به عنوان واحد حساسیت دوربین‌های دیجیتال از آن استفاده می‌کنند. این واحد معمولا ضریبی از 100 است و هر چقدر بیشتر می‌شود حساسیت دوربین به نور بیشترمی‌شود و نور بیشتری جذب می‌کند.

 

J

JPEG: این نام هم برگرفته از نام موسسه‌ای به نام Joint Photographic Experts Group است که استاندارد ساخت فرمت JPEG را وضع کردند. اما اصولا نام یک فرمت فشرده‌سازی عکس است که در سال 1992 بوجود آمد. این فرمت به دلیل کاهش حجم قابل ملاحظه، به سرعت در دنیای عکاسی جای خود را باز کرد و همه دوربین ها سعی کردند با استفاده از آن، حجم عکس‌های خودشان را برای ذخیره‌سازی کاهش دهند.
امروزه پرطرفدارترین فرمت برای انتشار عکس روی اینترنت هم همین JPEG است.

 

K

K: خود حرف K مخفف Kelvin است که یک نوع استاندارد برای تعریف دمای رنگ‌ها محسوب می‌شود. اینکه K را چطور به دست می‌آورند موضوع ما نیست. فقط بدانید که کلوین بازه‌ای از حدود 2000  تا 10000 درجه را شامل می‌شود. تن مایه رنگ زرد و نارنجی دمایی حدود 2000 درجه کلوین دارد و تن مایه آبی و خاکستری دمایی حدود 10000 درجه کلوین دارد. تن مایه نور طبیعی روز و همچنین فلاش‌های عکاسی حدود 5000 تا 5500 درجه کلوین است.

 

L

LCD: نمایشگر کریستال مایع یا  Liquid Crystal Display یک تکنولوژی بسیار پرطرفدار است که در نمایشگر های دیجیتال مانند مانیتور‌های کامپیوتر‌ها یا دوربین‌ها استفاده می‌شود. این نمایشگر‌ها بسیار دقیق هستند و می‌توانند انواع رنگ‌ها را بازتولید کنند و همچنین مصرف بسیار پایینی دارند. به همین دلیل هم هنوز در تمام دوربین‌های دیجیتال مورد استفاده هستند.

 

LR: مخفف برنامه Lightroom است. یک برنامه مدیریت و ویرایش عکس است که به دلیل کاربرد فوق‌العاده‌ای که در این کار دارد، سال‌هاست که مورد استفاده و محبوب عکاسان سرتاسر جهان است.

 

M

M: مخفف عبارت Manual یا دستی است. این یکی از مشهورترین مد‌های عکاسی محسوب می‌شود. چون وقتی دوربین روی حالت M قرار دارد همه تنظیمات سرعت شاتر، دیافراگم و حساسیت دوربین را خودتان انجام می‌دهید. از آنجا که مد عکاسی کار با فلاش‌های استودیویی، M می‌باشد، این مد برای عکاسان بسیار مهم و پرکاربرد است. به همین ترتیب، در تجهیزات دیگر هم (مانند فلاش‌ها) مد M به عنوان مد دستی و غیر خودکار استفاده می‌شود.

MB: که گاهی به صورت Mb و گاهی به صورت mb استفاده می‌شود مخفف مگا بایت است. این یک واحد شمارش است که در کنار کیلو بایت یا گیگابایت و ترابایت برای نمایش حجم عکس‌ها و حتی کارت‌های حافظه و حافظه‌های داخلی استفاده می‌شود. مگابایت یعنی میلیون بایت.

MF: فوکوس دستی یا Manual Focus به فوکوسی گفته می‌شود که خود عکاس باید با چرخاندن رینگ فوکوس روی لنز و عقب و جلو بردن سر لنز، واضح ترین حالت سوژه را تشخیص دهد.
البته این عبارت گاهی درباره یک نوعی از دوربین‌ها هم استفاده می‌شود که اندازه حسگر آنها مدیوم است. اندازه مدیوم کوچکتر از لارج فرمت (اندازه حسگر خیلی بزرگ که 4×5 اینچ است) و بزرگ‌تر از فول فریم است.

MFT: این عبارت را گاهی هم M4/3 (در فارسی میکرو چهار سوم) هم می‌نامند و اشاره به اندازه حسگر‌هایی دارد که کمی از APS-C کوچک‌تر هستند. این اندازه برای اولین بار در سال 2008 توسط دو شرکت الیمپوس و پاناسونیک معرفی شد و بعدا چند شرکت دیگر هم آن استاندارد را پذیرفتند و دوربین‌هایی را با این اندازه تولید کردند.
این کوچکترین اندازه حسگری است که برای آن لنز مخصوص ساخته شده است. به همین دلیل هم معمولا کوچکترین دوربین‌های ILC هستند.

MLU: این عبارت کمتر به صورت مخفف استفاده می‌شود و بیشتر به صورت کامل Mirror lock-up استفاده می‌شود. این نام یک قابلیت در دوربین‌های DSLR است که با یک دکمه کنار لنز فعال می‌شود. با فشردن دکمه MLU آینه دوربین به بالا جمع می‌شود تا در لحظه زدن شاتر، کمترین لرزش به دوربین وارد شود. این قابلیت برای عکاسی با مد Bulb استفاده زیادی دارد.

MP: مگاپیکسل یا Mp برای نشان دادن دقت حسگر دوربین‌ها، نمایشگر‌ها و عکس‌ها استفاده می‌شود. منظور میلیون پیکسل است.

MS: مخفف Memory Stick است. یک نوع کارت حافظه که اولین بار در سال 1998 توسط سونی ساخته و معرفی شد. بعدها همین خانواده همین استاندارد را با Pro و Dou و Micro و Pro-HG ادامه داد. اما هیچوقت موفقیت زیادی به دست نیاورد و عکاسان همچنان از کارت‌های SD استقبال بیشتری می‌کنند. حتی در دوربین‌های خود سونی!

MTF: این عبارت مخفف Modulation transfer function است و یک روش برای توصیف کیفیت لنز‌ها است. بیشتر اوقات به صورت جدول MFT یا چارت MFT نامیده می‌شود. MFT ها یک جدول هستند که محور X آن نشان‌دهنده فاصله از مرکز کادر تصویر یا لنز است و محور Y هم میزان عبور نور را نشان می‌دهد. خواندن یا درک این جدول‌ها کمی پیچیده است و باید خیلی چیز‌ها را درباره لنز و نور بدانید تا بتوانید کیفیت یک لنز را از روی آنها حدس بزنید.
وب‌سایت‌های بررسی لنز، معمولا از MFT برای بررسی و توصیف کیفیت لنز‌ها استفاده می‌کنند.

MUP: این یک واژه اختصاصی نیکون است که به جای MLU استفاده می‌کند.

 

N

ND: فیلتر‌های ND یا Neutral density در واقع عینک دودی دوربین‌ها محسوب می‌شوند! فیلتر‌های شیشه‌ای تیره که در جلوی لنز یا گاهی در پشت لنز و در فاصله بین مانت لنز و دوربین قرار می‌گیرند و نور محیط را کم می‌کنند. این فیلتر‌ها طوری ساخته می‌شوند که فقط نور را کم کنند و تاثیری روی رنگ تصویر نگذارند.
البته با خود دوربین هم می‌توان مقدار نور را کم کرد. ما معمولا وقتی از فیلتر‌های ND استفاده می‌کنیم که تصمیم داریم از سرعت‌های شاتر پایین‌تر از حد معمول یا برای باز کردن زیاد دیافراگم در نور زیاد استفاده کنیم.

NR: این عبارت مخفف Noise Reduction یا نویزگیر است. یک قابلیت نرم‌افزاری در دوربین‌های دیجیتال که سعی می‌کند مقدار نویز عکس را در لحظه ثبت و ذخیره سازی آن کاهش دهد.
البته در نرم‌افزارهای ویرایش عکس هم به همین معنی به کار می‌رود.

 

O

OCF: این عبارت کمتر به صورت مخفف و معمولا به صورت Off-Camera Flash به کار می‌رود. اشاره به روشی از عکاسی دارد که فلاش اکسترنال را به جای اینکه روی دوربین بگذاریم، از دوربین جدا می‌کنیم و در فاصله‌ای دورتر از دوربین قرار می‌دهیم. عکاسان برای ایجاد خلاقیت در نورپردازی از این روش استفاده می‌کنند.

OIS: این همان لرزشگیر یا IS است و به جای Optical image stabilization استفاده می‌شود. گاهی هم OS نامیده می‌شود. در کل به لرزشگیر اپتیکال و غیر نرم‌افزاری OIS می‌گویند.

Out of focus: محدوده خارج از فوکوس یا محو شده تصویر را OOF می‌نامند. یعنی هر چیزی که خارج از DOF قرار می‌گیرد.

OVF: منظره‌یاب نوری یا Optical viewfinder. این نوع منظره‌یاب به صورت مستقیم، نور وارد شده به دوربین را نمایش می‌دهند. در برخی از دوربین‌ها مانند DSLR ها این تصویر دقیقا همان تصویری است که از لنز وارد دوربین می‌شود و در برخی دیگر هم مانند دوربین‌های کوچک که آینه ندارند، تصویری نزدیک به کادر عکس را به صرت مستقیم نشان می‌دهد. منظره‌یاب‌های نوری بسیار شفاف‌تر و دقیق‌تر منظره‌یاب‌های دیجیتال هستند.

 

P

P: مد P مخفف مد Program در دوربین‌های حرفه‌ای است. در این حالت سرعت شاتر و دیافراگم (یعنی نوردهی) را خود دوربین به صورت خودکار تنظیم می‌کند، اما باقی تنظیمات در دست خودتان است. این مهم‌ترین تفاوت مد P با A یا S است.

PASM: مخفف چهار مد عکاسی Program, Aperture priority, Shutter priority و Manual است. اینها چهار مد اصلی نوردهی در دوربین‌های دیجیتال هستند که سه تا از آنها را قبل‌تر معرفی کردیم و حالت S را هم کمی جلوتر توضیح می‌دهیم. وقتی می‌گویند با حالت PASM عکاسی می‌کنیم، منظورشان این است که از حالت Auto یا خودکار استفاده نمی‌کنیم.

PC: این عبارت در دنیای کامپیوتر به معنای کامپیوتر‌های شخصی است. اما کابل PC در عکاسی مخفف Prontor-Compur است و اشاره به نوعی کابل دارد که با استاندارد سوکت‌های 3.5mm ساخته شده و برای اتصال فلاش به دوربین به کار می‌رود.

PDAF: فوکوس تشخیص فاز یا Phase-detection autofocus یک روش فوکوس بسیار سریع در دوربین‌های پیشرفته است که در آن، نور ورودی از سوژه به دو قسمت تقسیم شده و قبل از اینکه دکمه فوکوس را فشار دهید، دوربین “می‌داند” که لنز باید برای فوکوس کردن چقدر و به کدام طرف تغییر کند.
یعنی قبل از اینکه بخواهید فوکوس کنید، دوربین می‌داند که باید لنز را به عقب بکشد یا به جلو ببرد. به همین دلیل هم سرعت آن خیلی سریع‌تر از فوکوس تشخیص کنتراست است.

PF: این یک اشکال در ثبت عکس است و گاهی هم همان عبارت اصلی آن یعنی Purple fringing به کار می‌رود. نوعی از CA است که بیشتر در لنز‌های بی‌کیفیت دیده می‌شود و باعث می‌شود تا در لبه‌های سوژه، یک رگه با رنگ بنفش دیده شود.

PNG: یک فرمت عکس است که فقط فرمت رنگی RGB را می‌تواند بپذیرد و فرمت CMYK روی آن قابل استفاده نیست. به همین دلیل هم برای چاپ مناسب نیست و معمولا برای نمایش روی وب استفاده می‌شود. یکی از دلایل اهمیت این فایل این است که سبک‌ترین و کوچک‌ترین فرمت تصویر است که می‌تواند پس زمینه خالی را پشتیبانی کند.
یعنی اگر بخواهید یک عکس از سوژه داشته باشید که زمینه آن خالی (بدون هر گونه پیکسل رنگی) باشد، این فرمت کوچکترین و سبک‌ترین فرمت قابل استفاده روی اینترنت است.

PP: یا Post Processing یا ویرایش نرم‌افزاری را گاهی اوقات فقط “Post” هم می‌نامند. یعنی ویرایش کردن یک فیلم یا یک عکس در کامپیوتر. حالا این کار می‌تواند ویرایش در حد تنظیم رنگ و نور و شارپنس باشد یا در حد دستکاری عکس‌ها در فتوشاپ و …

PPI: پیکسل در اینچ یا Pixel Per Inch به تعداد پیکسل موجود در یک خط (نه محدوده) 1 اینچی می‌گویند. با PPI رزولوشن نمایشگر‌های دیجیتالی را توصیف می‌کنند.

P&S: یا Point and Shoot به دوربین‌های کوچک جیبی گفته می‌شود. این دوربین‌ها معمولا امکانات خودکار و قابلیت‌های بسیار ساده‌ای دارند.

PS: مخفف Photoshop است. برنامه‌ای بسیار پیشرفته که توسط شرکت ادوبی ساخته شده و برای ویرایش عکس‌های دیجیتال به کار می‌رود.

PZD: مخفف Piezo Drive است. این نامی است که برند لنز‌سازی Tamron برای موتور‌های فوکوس پرسرعت لنز‌های خودش استفاده کرده است. تقریبا معادل USM در لنز‌های کانن.

 

R

Raw: فرمت خام را Raw می‌نامند. البته خود RAW یک فرمت عکس خاص نیست. یعنی ما فرمتی به نام .raw نداریم. بلکه این یک نام کلی برای فرمت‌های غیر فشرده و پردازش نشده در دوربین‌های عکاسی است که معمولا در دوربین‌های پیشرفته در دسترس قرار می‌گیرد. دوربین‌های ساده و خانگی فرمت خام را در اختیار کاربر قرار نمی‌دهند. چون نیاز به پردازش در برنامه‌هایی مانند لایتروم یا فتوشاپ دارد و کار پیچیده‌ای است.

RGB: مخفف سه کلمه Red، Green و Blue است. این مدل محبوب “نمایش تصویر” در هر نوع نمایشگر دیجیتال است. این نمایشگر می‌تواند حسگر یک دوربین باشد که تصویر را درک می‌کند یا نمایشگر یک ساعت دیجیتالی باشد که به صورت رنگی کار می‌کند. روش کار این طور است که از ترکیب سه رنگ قرمز و سبز و آبی (سایه‌های مختلف آنها) رنگ‌های مختلف ایجاد می‌شود و با روشن شدن شامل آنها، نور سفید ایجاد می‌شود.

 

S

S: حرف S هم یکی دیگر از مد‌های نوردهی در عکاسی است که در آن حق تقدم با سرعت شاتر دوربین است. یعنی سرعت شاتر را خود شما روی یک مقدار قفل می‌کنید و دوربین سعی می‌کند با تغییر دادن دیافراگم، مناسب‌ترین نوردهی را با توجه به شرایط هر صحنه‌ای انتخاب کند.

SD: کارت‌های Secure Digital یا SD پرکاربردترین نوع حافظه در دوربین‌های دیجیتال است. این کارت‌ها هم از سال 2000 توسط SanDisk، Panasonic و Toshiba به عنوان یک استاندارد ذخیره‌سازی معرفی شدند و هنوز هم مورد حمایت دوربین‌ساز‌ها و عکاسان می‌باشند.

SOOC: یا  Straight out of camera به عکس دست نخورده گفته می‌شود. یعنی عکسی که هیچگونه دستکاری نرم‌افزاری روی آن انجام نشده و مستقیما از خود دوربین کپی شده است.

SLR: دوربین‌های تک لنزی انعکاسی را Single-lens reflex می‌نامند. البته امروزه بیشتر به دوربین‌هایی با لنز قابل تعویض قدیمی که نگاتیوی بودند اشاره می‌شود. این دوربین‌ها هم آینه داشتند و لنزشان عوض می‌شد. اما دیجیتالی نبودند. نسل بعدی این دوربین‌ها که دیجیتالی شدند و به جای فیلم نگاتیو در آنها حسگر دیجیتال قرار گرفتند، DSLR نامیده شدند.

SSM: مخفف موتور‌های Super Sonic Wave است. این نامی است که سونی (و در قدیم کونیکا و مینولتا) برای موتور اولتراسونیک لنز‌های خودشان استفاده می‌کردند. مانند USM در لنز‌های کانن.

SWD: مخفف Supersonic Wave Drive هم نامی است که الیمپوس برای  موتور فوکوس لنز‌های خودش استفاده کرده است.

SWM: این عبارت هم مخفف Silent Wave Motor و نامی است که نیکون برای تکنولوژی موتور های فوکوس لنز‌های خودش انتخاب کرده است.

 

T

TC: یا Teleconverter یک وسیله جانبی برای لنز‌های دوربین‌های عکاسی است که در انتهای لنز و حد فاصل مانت لنز و دهانه دوربین قرار می‌گیرد. این وسیله باعث افزایش فاصله کانونی لنز می‌شود. (معمولا 1.4 یا 2 برابر)
یعنی مثلا اگر فاصله کانونی لنز 100mm است، می‌تواند با یک تله کانورتور 2X به فاصله کانونی 200mm برسد و عکس‌هایی با زاویه بسته‌تر بگیرد.

TIFF: این یک فرمت غیر فشرده است که در خیلی از دوربین‌های قدیمی به عنوان فرمت اصلی عکاسی استفاده می‌شد. البته فرق آن با فرمت خام این است که فرمت خام را باید خود شما با برنامه‌های مبدل، تبدیل به یک عکس کنید، اما فرمت TIFF ، خودش مستقیما یک عکس است. فقط فشرده نشده و اطلاعات و حجم آن هم بسیار بیشتر از JPEG است.

TLR: یا Twin-lens reflex که به آن دو لنزی انعکاسی هم می‌گویند. این یک نوع دوربین قدیمی بود که به جای یک لنز دو لنز داشت. هر دو لنز دارای یک فاصله کانونی بودند. اما یکی از آنها برای تابش نور روی فیلم و دیگری برای تابش نور روی آینه و نشان دادن تصویر به کار می‌رفت. این دوربین‌ها حالا دیگر به خاطره تبدیل شده‌اند.

TTL: مخفف Through the Lens است. این یک شیوه نورسنجی است که دوربین به جای اینکه نور محیط را به صورت کلی تخمین بزند، فقط نوری که از داخل لنز وارد دوربین می‌شود را در نظر می‌گیرد. این روش نورسنجی دقیق‌ترین حالت برای نورسنجی نور فلاش هم هست. یعنی یک‌بار فلاش رو به سوژه می‌تابد و دوربین سعی می‌کند از بازتاب آن از داخل لنز، مقدار دقیق نور را به دست آورد و بعد فلاش برای بار دوم با محاسبه دقیق نور توسط دوربین، نور می‌تاباند.

TV: یا Time Value تنظیمات دوربین برای کار در حالت S به کار می‌رود. این همان مقدار نوردهی یا زمان شاتر است که انتخاب می‌شود.

 

U

USB: استاندارد USB را دیگر همه می‌شناسند. این یک درگاه استاندارد بین تجهیزات مختلف است که از سال 1996 برای انتقال اطلاعات معرفی شد. در طی این سال‌ها انواع مختلفی از آن معرفی شده است USB-A و USB-B و Micro-USB و Mini-USB و USB-C از انواع مختلف آن هستند.

USM: موتور Ultrasonic یک نوع موتور فوکوس فوق سریع است که برای حرکت دادن عدسی‌‌ها از لرزش‌های مافوق صوت استفاده می‌کند. این موتور‌ها خیلی سریع‌تر از موتور‌های فوکوس قدیمی است و برای اولین بار توسط کانن اختراع شد. به همین دلیل هم نام USM که برای آن انتخاب کرد، تبدیل به یک نام کلی برای موتور‌های فوکوس مافوق صوتی شد که بعدا شرکت‌های دیگری هم از آن در لنز‌های خود استفاده کردند.

UV: نام UV اشاره به اشعه‌های ماورا بنفش دارد. این اشعه‌ها توسط چشم قابل دیدن نیستند، اما می‌توانند روی نگاتیو فیلم یا حسگر تاثیر بگذارند. به همین دلیل هم یک سری فیلتر‌های شیشه‌ای برای جلوگیری از آنها ساخته شدند که فیلتر UV نام دارند. این شیشه‌ها کاملا بی‌رنگ و خنثی هستند و قیمت مناسبی هم دارند. به همین دلیل هم خیلی از عکاسان، روی همه لنز‌های خود از فیلتر UV استفاده می‌کنند تا علاوه بر تاثیر روی اشعه‌های UV به عنوان محافظ لنز هم مورد استفاده قرار گیرد.

 

V

VR: این عبارت، برگرفته از Vibration Reduction و نام اختصاصی نیکون برای لرزشگیر‌های به کار رفته در دوربین و لنز‌هایش است.

 

W

WB: مخفف White balance یا تراز سفیدی است. یک قابلیت نرم‌افزاری که سعی می‌کند تاثیر رنگ نور‌های محیط را خنثی کرده و رنگ تصویر را به صورت طبیعی، آنچنان که در زیر نور خورشید دیده می‌شود، تبدیل کند.

 

X

XQD: این عبارت مخفف چیزی نیست. XQD دقیقا نام کارت‌های حافظه‌ای است که در سال 2010 از طرف نیکون، سونی و سن دیسک، به عنوان جایگزین برای کارت‌های CF معرفی شد. این کارت‌ها سرعت بسیار بالایی دارند. معمولا در دوربین‌های بسیار پر سرعت، دوربین‌های رزولوشن بالا یا دوربین‌های فیلمبرداری حرفه‌ای از آن استفاده می‌شود.

XSM: مخفف Extra Silent Motor است که پاناسونیک از آن برای نامیدن تکنولوژی موتور فوکوس پرسرعت در لنز‌های خودش استفاده می‌کند.

 

Z

Z mount: اشاره به مانت دوربین‌های بدون آینه فول فریم نیکون دارد. این دوربین‌ها نسل جدید دوربین‌های فول فریم نیکون هستند که مانت و لنز‌های مخصوص به خودشان را دارند.

 

آیا فکر می‌کنید عبارتی را در این فرهنگ اصطلاحات عکاسی جا انداخته‌ایم. حتما در کامنت‌ها به ما بگویید تا به مرور به این فرهنگ‌نامه عکاسی اضافه شوند. ما این مقاله را به طور پیوسته به روز می‌کنیم تا عبارات پیشنهادی شما هم در آن جای بگیرد.