آشنایی با بهترین عکاسان جهان (1) : هنری کارتیه برسون ، پدر فوتوژورنالیسم

هنری کارتیه برسون ازعکاسان مشهور اهل فرانسه است که در 22 اوت سال 1908 متولد شده است. عکس های انسانی و خودجوش او به ایجاد عکاسی خبری به عنوان یک هنر در دنیای عکاسی کمک بزرگی کرده است. او در کتابی با عنوان “لحظه ی قطعی” ، در مورد اینکه عکاسی می تواند معنایی که در زیر ظاهر هر عکس نهفته است را در لحظاتی با وضوح فوق العاده به تصویر بکشد، به بهترین نحو صحبت کرده است.

بیوگرافی هنری کارتیه برسون

او در زادگاهش ، روستایی نزدیکی پاریس به مدرسه رفت. در سالهای 28-1927 در پاریس نزد آندره لوته ، هنرمند و منتقد مرتبط با جنبش کوبیسم ، به تحصیلات خود ادامه داد. لوته علاقه ی مادام العمر به نقاشی را در او پیاده کرد ، عامل مهمی که نقش بسزایی در آموزش بینایی و دید گسترده ی این هنرمند داشت. در سال 1929 کارتیه برسون برای تحصیل در رشته ی ادبیات و نقاشی به دانشگاه کمبریج رفت. با وجود اینکه او در دوران کودکی ، با اسرار دوربین عکاسی ساده “براونی” آشنا شده بود ، اما اولین نگرانی جدی او در مورد رسانه ، در سال 1930 ، پس از دیدن آثار دو عکاس بزرگ قرن بیستم ، اوژن اتگت و من ری ، رخ داد. او توانست کمک هزینه کوچک ، در سال 1931 به آفریقا سفر کند ، در آنجا تجربیات خود را با یک دوربین مینیاتوری ضبط می کرد.او پس از مبتلا شدن به بیماری تب سیاه واتر در آفریقا ، مجبور به بازگشت به فرانسه شد.

در سال 1933 او اولین لایکای 35 میلی متری خود را خریداری کرد. کارتیه برسون بسیار مایل بود که شاهدی خاموش و دیده نشده باشد ، به همین دلیل حتی قسمت های کروم روشن دوربین خود را با نوار سیاه می پوشاند تا کمتر دیده شود و گاهی اوقات بدنه ی دوربین را زیر یک دستمال پنهان می کرد.

او بیش از 40 سال به طور مداوم در سراسر جهان عکاسی کرد و در حالی که دائما در سفر بود، به صراحت ابراز کرد که دوست دارد به آرامی حرکت کند و با شرایط مناسب در هر کشور زندگی کند ، وقت خود را کامل در آن کشور بگذراند ، به طوری که کاملاً در محیط غرق شود.

در سال 1937 کارتیه برسون توانست اولین فیلم مستند خود را در زمینه کمک های پزشکی در جنگ داخلی اسپانیا و همچنین اولین عکس های گزارشگری خود را برای روزنامه ها و مجلات تهیه کند. اشتیاق او به فیلمسازی زمانی بیشتر برانگیخته شد که از سال 1936 تا 1939 ، او به عنوان دستیار کارگردان فیلم ژان رنوار در تهیه فیلمهای ” یک روز در کشور” و ” قواعد بازی” حضور پیدا کرد. او در مورد تجربه اش در جوانی و حضور در این فیلم ها گفت که آنها به او آموختند که دقیقاً لحظات گویا و دیدگاه گویا را چگونه انتخاب کند. اهمیتی که او به تصاویر متوالی در عکاسی ثابت می دهد را می توان به دل مشغولی او به فیلم نسبت داد.

در سال 1940 ، در طول جنگ جهانی دوم ، کارتیه برسون توسط آلمان ها اسیر شد. او در سال 1943 فرار کرد و سال بعد در یک واحد عکاسی زیرزمینی فرانسه که برای ضبط اشغال آلمان و عقب نشینی تعیین شده بود شرکت کرد. در سال 1945 او فیلمی برای دفتر اطلاعات جنگی ایالات متحده به نام Le Retour ساخت که در مورد بازگشت اسرای جنگی آزاد شده و تبعید شدگان به فرانسه بود.

با وجود اینکه عکسهای کارتیه برسون در سال 1933 در گالری معتبر ژولین لوی در شهر نیویورک به نمایش گذاشته شده بود ، اما در سال 1947 ، هنگامی که یک نمایشگاه شخصی در موزه هنرهای مدرن آن شهر برپا شد ، ادای احترام مهمتری به او شد. او با تاسیس موسس ای با نام “مگنوم فوتو” تحت حمایت مگنوم ، بیش از هر زمان دیگری بر عکاسی گزارشگری تمرکز کرد. سه سال بعد او در هند ، چین ، اندونزی و مصر دیده می شد و از این رو توانست کتاب های متعددی شده بین سالهای 1952 تا 1956 منتشر کند.

وی در سال 1955 ، هنگامی که یک نمایشگاه گذشته نگر از 400 عکس او در موزه هنرهای تزئینی در پاریس برپا کرده بود ، به افتخار کشورش مورد تقدیر قرار گرفت.او همیشه از ایجاد چاپ های شخصی خود اجتناب می کرد و متقاعد شده بود که نیازهای فنی عکاسی، حواس پرتی مضر است. به همین ترتیب ، او فیلمبرداری فیلم ها را کارگردانی می کرد بدون اینکه خودش دوربین داشته باشد وبا وجود اینکه ، او دیگر قادر نبود به تنهایی کار کند ، سالهای بعد خود را وقف طراحی کرد. او دفترچه ای همراه خود داشت که مطابق آموزش های نقاشی ،همیشه یک تکه طرح کوچک در آن بود. برای کارتیه برسون نوعی پیامدهای اجتماعی در دوربین وجود داشت. به نظر او ، عکاسی وسیله ای برای حفظ دنیای واقعی و انسانی در عصری مصنوعی فزاینده فراهم کرد.در آخر او در 3 آکوست سال 2004 در شهر سرست درگذشت.