آشنایی با انواع نورسنجی در عکاسی

نورسنجی و ترکیب بندی دو اصل اساسی برای ایجاد یک تصویر عالی در عکاسی هستند. چون نوردهی امری پیچیده و تخصصی است ، تسلط بر آن می تواند بسیار حائز اهمیت باشد. این تخصص و ارزیابی بر اساس سه امر مهم انجام می گیرد و نحوه ی تنظیم عکاسی این که دستی باشد، الویت شاتر باشد یا دیافراگم، خیلی تاثیری در این سه مهم ندارد:

• ISO یا حساسیت به نور
• دیافراگم یا اندازه دهانه ای که نور را وارد می کند
• سرعت شاتر که مدت زمان عبور نور از دیافراگم را مشخص می کند

برای انجام یک نوردهی کامل ، اندازه گیری نور یا روشنایی صحنه ای که سعی در ثبت آن را دارید بسیار مهم و ضرورری است. حالا ما به یک متری نیاز داریم که بتواند مقدار سطوح روشنایی را اندازه گیری کند. نوردهی با استفاده از نورسنج ها اندازه گیری می شود.

دو نوع نورسنج وجود دارد ؛

• نورسنج تصادفی : نور سقوط شده روی سوژه یا صحنه را اندازه گیری می کند
• نورسنج منعکس شده : نور منعکس شده از صحنه یا سوژه شما را اندازه گیری می کند

با اینکه همه ی نورسنج هایی که در دوربین های دیجیتال بکار رفته اند برای اندازه گیری نورهای منعکس شده (بازتابی) هستند ، اما به خاطر داشته باشید که نورسنج های تصادفی بسیار دقیق تر از مترهای بازتابی هستند. حال آنکه هرچه بیشتر این مترها و نحوه عملکرد آنها را درک کنید ، درک و تفسیر آنچه آنها به شما می گویند بهتر است. در این مقاله ما بنا را کار با دوربین های دیجیتال گذاشته و در مورد نحوه ی نورسنجی بازتابی صحبت می کنیم.

چگونه دوربین شما نورسنجی می کند؟

نورسنج های منعکس شده سعی می کنند میزان نور را در صحنه ای که می خواهید ثبت کنید بخوانند. متأسفانه ، این قرائت ها حدسی هستند. ممکن است شما این بدبختی را داشته باشید که از یک موضوع بسیار تیره یا سیاه عکاسی کنید و آن را با نمای بیرون نشان دهید ، یا یک صحنه برفی که  در نهایت برفها در تصویر خاکستری به نظر می رسد. دلیل این رفتار این است که نورسنج دوربین معتقد است که اکثر رنگ ها باید به طور متوسط به رنگ خاکستری (18٪ خاکستری) متمایل باشند. این خاکستری میانی یک نقطه وسط بین تاریک ترین سایه ها و روشن ترین برجسته است. از آنجا که نورسنج دوربین هیچ نظری در مورد رنگ سفید یا سیاه ندارد ، باید با استفاده از نوعی جبران نوردهی بر اساس میزان صدا موضوع یا صحنه خود به آن کمک کنید.

حالت های اندازه گیری کدامند؟

برای کمک به نوردهی و تعیین میزان جبران ، دوربین ها دارای حالت های اندازه گیری مختلف هستند. به طور معمول ، سه حالت اصلی این اندازه گیری ها عبارتند از :

• اندازه گیری ارزشیابی (ماتریس)
• اندازه گیری مرکزی
• اندازه گیری نقطه ای (نقطه سنجی)

هر یک از این موارد در شرایط خاص قابل اجرا است ، اما بهتر است که شما فقط به یکی از این حالت ها تکیه نکنید.

اندازه گیری ارزشیابی (ماتریس)

در این حالت اندازه گیری ، متر صحنه را به یک شبکه تقسیم می کند و هر بخش را برای اطلاعات برجسته و سایه (روشن و تاریک) تجزیه و تحلیل می کند. پس از جمع آوری این داده ها ، مقدار متوسط را محاسبه می کند و میزان قرار گرفتن در معرض آن را بر اساس آن متوسط قرار می دهد. به خاطر داشته باشید که همه دوربین ها دارای محدوده یکسانی در کادر نیستند. همچنین ، همه آنها به طور یکسان مقدار متوسط نوردهی را محاسبه نمی کنند. تولیدکنندگان از فرمول های پیچیده برای رسیدن به مقادیر نوردهی استفاده می کنند. بنابراین ، مهم است که بفهمید دوربین شما در شرایط مختلف چگونه رفتار می کند و یاد بگیرید چه زمانی به آن اعتماد کنید و چه زمانی به آن اعتماد نکنید.

بسیاری از DSLR های جدید علاوه بر اینکه نوردهی متوسط را اندازه می کنند ، بلکه بر نقاط فوکوس مورد استفاده در هنگام ضبط تصویر خاص تأکید می کنند. اندازه گیری ماتریکس برای صحنه هایی که به طور مساوی روشن هستند به خوبی کار می کند و می توان برای عکاسی عمومی به آن اعتماد کرد.

اندازه گیری مرکزی

این روش اندازه گیری بیشترین اهمیت را به قسمت مرکزی قاب می دهد ، که می تواند تا 75% یا بیشتر باشد ، در حالی که اهمیت کمی یا هیچ اهمیتی به گوشه های قاب داده نمی شود. بسیاری از DSLR های حرفه ای به شما اجازه می دهند تا قطر ناحیه وزن مرکز را تنظیم کنید. این حالت اندازه گیری توسط بسیاری از عکاسان ترجیح داده می شود و از دقت بالایی برخوردار است. همچنین به خاطر داشته باشید که اکثر سوژه ها هنگام چارچوب بندی تمایل دارند به صورت مرکزی قرار گیرند.

در نهایت با این روش می توانید نوردهی را بدست آورید و قبل از گرفتن تصویر دوباره ترکیب بندی کنید. این روش را برای هر صحنه ای که می خواهید سوژه اصلی به درستی در معرض دید قرار گیرد استفاده کنید در حالی که بقیه تصویر را می توان به طور کلی برای نوردهی مناسب نادیده گرفت. برای افراد و عکاسی پرتره ، حیوانات خانگی ، طبیعت بی جان و برخی از عکاسی محصول ایده آل است.

اندازه گیری نقطه ای (نقطه سنجی)

این حالت می تواند فقط نور بخش کوچکی از صحنه را اندازه گیری کند. ناحیه اندازه گیری شده معمولاً مرکز تصویر است و از محدوده اندازه گیری 3 تا 7 درجه استفاده می کند. معمولاً کمتر از 5 % مساحت قاب است. با اکثر DSLR های میانی تا بالایی ، می توانید محل قرارگیری نقطه را در فریم تغییردهید تا مشخص شود که کجا می خواهید نورسنجی انجام شود (معمولاً جایی که فوکوس می کنید). این حالت اندازه گیری بسیار دقیق است و در موقعیت هایی با کنتراست بالا بسیار موثر است.

اندازه گیری نقطه ای، حداکثر دقت و کنترل نوردهی را ارائه می دهد. برای سوژه های با نور پس زمینه ، کلوزآپ و عکاسی ماکرو ایده آل است. بدون این حالت نمی توانید از ماه عکس بگیرید. به یاد داشته باشید که حالت اندازه گیری نقطه ای در شرایطی که سوژه اصلی شما بسیار روشن تر یا بسیار تیره تر از محیط اطراف است ، فوق العاده عمل می کند.

چگونه حالت های اندازه گیری را تغییردهید؟

نماد Metering توسط یک گرافیک چشم شکل در یک مستطیل نشان داده شده است. سیستم اندازه گیری دوربین شما ممکن است دارای سه یا چند حالت اندازه گیری باشد و صفحه نمایش بر اساس حالت انتخاب شده تغییر می کند. در آخر باید بدانید که  برای دقت نوردهی ، نورسنج تصادفی می تواند مفید تر باشد زیرا نورسنج دوربین شما به راحتی فریب می خورد. اما بدون شک یادگیری نحوه عملکرد نورسنج دوربین به شما کمک می کند تا نوردهی بهتر و دقیق تری داشته باشید.